C’ERA ‘NA VOTA UN RE…

C’ERA ‘NA VOTA UN RE… Befè viscottu e minè, c’aveva ‘na figghia, Befigghia viscottu e minigghia, e la figghia, Befigghia viscottu e minigghia, aveva n’aceddu, Befeddu e mineddu. Un jorno l’acceddu, Befeddu e mineddu, scappò di la gaggia e si nni vulò e la figghia di lu re si dispirò. Allura lu re, Befè viscottu e minè, pi cunsulari la figghia, Befigghia viscottu e minigghia, fici chiamari tutta la genti, Befedda e minedda, e ci dissi: A cu’ a me’ figghia, Befigghia viscottu e minigghia, ci porta l’acceddu, Befeddu e mineddu, ju ci la fazzu maritari.

Doppu tri jorna si fici avanti un cristianu, vavuso tignusu e piducchiusu, e vosi parrari cu lu re, Befè viscotto e minè, a propositu di l’aceddu, Befeddu e mineddu, scappatu a so’ figghia, Befigghia viscottu e minigghia. “Ecco signor re, Befè viscottu e minè, chistu è l’acceddu, Befeddu e mineddu, ca vostra figghia, Befigghia viscottu e minigghia, si fici scappari di sutta lu nasu. Ora caru re, Befè viscottu e minè, mi l’aviti a dari pi mugghieri.”

Lu re, Befè viscottu e minè, mannò a chiamari a so’ figghia, Befigghia viscottu e minigghia, pi diricci ca lu so’ aceddu, Befeddu e mineddu, finalmente s’aveva attruvatu. La figghia, Befigghia viscottu e minigghia, quanno vitti a ddu cristianu, vavuso tignusu e piducchiusu, si vutò versu la genti ca nto mentri s’aveva arricugghiuta e dissi: “Ju sugnu Befigghia viscottu e minigghia, figghia dû re, Befè viscotto e minè, e mancu morta mi marito a stu vecchiu, vavuso tignusu e piducchiusu, sulu pirchì attruvò lu me’ aceddu, Befeddu e mineddu.

Allura ddu cristianu, vavuso tignusu e piducchiusu, taliò lu re, Befè viscottu e minè, taliò la figghia, Befigghia viscottu e minigghia, vasò l’aceddu, Befeddu e mineddu, grapiù li jita e l’aceddu vulò. Cicìu-cicìu ca lu cuntu finìu.

(Filastrocca popolare tramandata oralmente, trascritta in siciliano da Michele Sarrica)